Kościół w Brochocinie

Kroniki wzmiankują o istnieniu pierwszego kościoła w Brochocinie już w 1368 roku. Podzielił on jednak los wielu innych średniowiecznych budowli, które nie przetrwały do czasów współczesnych. Na jego miejscu wybudowano w XV wieku nowy kościół w stylu gotyckim, który przebudowano w XVII stuleciu. W trosce o świątynię poddano ją dwukrotnie restauracji – najpierw w 1880 roku, a następnie na początku XX wieku.

Z zewnątrz budynek nie wyróżnia się niczym szczególnym, z jednym wyjątkiem – już z oddali wzrok każdego przechodnia przyciąga smukła sygnatura, pokryta farbą w odcieniu soczystej zieleni, odcinająca się w pogodne dni na tle błękitu nieba.

Kościół jest jednonawowy, murowany. Prosty strop podtrzymuje szereg drewnianych belek, z którymi współgrają skromne ławy oraz stacje Drogi Krzyżowej, ujęte w rzeźbione, drewniane ramy. Ołtarz jest wkomponowany w rozbudowaną, drewnianą konstrukcję o oryginalnym kształcie, która pokrywa ścianę. W ołtarzu centralne miejsce znajduje malowana grupa ukrzyżowania z żołnierzem uzbrojonym we włócznię, którą niebawem przebije bok Zbawiciela. Po lewej stronie umieszczono malowaną pietę. We wnętrzu świątyni umieszczone są dwie płyty nagrobne z XVIII wieku oraz rokokowy nagrobek pochodzący z 1761 roku.

Kościół oraz cmentarz przykościelny znajduje się na liście zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa. Podobnie jak w przypadku kościoła parafialnego, świątynia w Brochocinie przeszła renowację w latach 1980-2014.